ครอบครัว "พี่กระติก ห้องต้นกล้า"

ความประทับใจที่มีต่อรร. อนุบาลช้างเผือก

> เช้าวันหนึ่งไปส่งลูกที่รร. ครูเกดเดินเข้ามาทักทายพร้อมกับขอให้คุณแม่เขียนเรียงความสั้นๆเรื่อง"ความประทับใจที่มีต่อรร. อนุบาลช้างเผือก" คุณแม่เอากลับมานั่งคิด นอนคิดอยู่เป็นวัน เอ....ยังไงดีนะ เขียนอะไรดี นึกไม่ออก ไม่ใช่ว่าไม่มีนะ แต่ที่คิดนานเนี่ยคือ มีหลายเรื่อง เลือกไม่ถูกว่าจะเขียนถึงเรื่องไหนดี คิดไปมา ก็ตัดสินใจได้ว่า เอาความประทับใจแรกสุดที่มีกับรร. ละกัน

> เรื่องมีอยู่ว่า ถึงเวลาที่ลูกจะต้องเข้ารร. แล้ว แล้วรร. ไหนดีล่ะ คุณแม่และคุณพ่อเลยตั้งโจทย์คือ อนุบาลที่ไม่เน้นวิชาการ และใกล้บ้าน ลูกจะได้ไม่ต้องนั่งรถนาน แล้วเราก็เริ่มมองหา เห็นมีหลายรร. ใกล้บ้านแต่ยังไม่มีเวลาไปเยี่ยมชม และแล้ววันหนึ่ง กามเทพก็มาบอกข่าว สัตวแพทย์ท่านหนึ่งและเป็นผู้ปกครองศิษย์เก่าช้างเผือก (น้องเปปเปอร์มิ้นต์) แนะนำ 'ลองไปดูรร. อนุบาลช้างเผือกสิ อยู่ซอยมหาดไทยนี่เอง' พ่อกับแม่มองหน้ากัน 'ใกล้มา.....ก' วันรุ่งขึ้นกลับจากไปทำธุระไหนๆ เข้าซอยมหาดไทยเพื่อกลับบ้าน นึกถึงรร. ขึ้นมา ดูเวลาแล้วยังไม่น่าจะสายเกินไปลองแวะเข้าไปดูรร. ดีกว่า คุณแม่จำได้อย่างแม่นยำ ตอนนั้นเวลาประมานสี่โมงกว่า รร. เลิกแล้ว เด็กๆกลับบ้านเกือบหมดเหลืออยู่ 2-3คน แต่ยังมีคุณครูอยู่ 'เรา' พ่อแม่ลูกจอดรถเสร็จ เปิดประตูก้าวเข้าไปในรร. แล้วหยุดนิ่งอยู่หลังประตู มีคำหนึ่งคำแวบขึ้นในใจ 'เล็กจัง!!' จากนั้นคุณครูท่านหนึ่งก็เข้ามาทักทายต้อนรับ เมื่อเราบอกจุดประสงค์ในการมา ทัวร์รร. อนุบาลช้างเผือกก็เริ่มขึ้น คุณครูพาเราเดินชมส่วนต่างๆในบริเวณรร. พร้อมคำอธิบาย บอกเล่าถึงรร. อย่างสดใสเจื้อยแจ้ว โดยหารู้ไม่ว่า ขณะนั้นคุณแม่ไม่ได้ยินเสียงใสๆของคุณครูเลย 'เปล่านะ หูของคุณแม่ยังใช้การได้ดี' หากเสียแต่ว่าคุณแม่กำลังใช้ตาและใจรับรู้และสัมผัส กับบริเวณต่างๆและสิ่งแวดล้อมภายในรร.' ระหว่างทางกลับบ้าน เรามีรร. อนุบาลช้างเผือกเป็นหัวข้อสนทนากันในรถ สรุปใจความสำคัญได้ว่า 'รร. เล็กกระทัดรัดดีจัง สมกับเป็นรร. อนุบาลเลย ยืนอยู่หน้าประตู ก็เห็นได้ทั่วบริเวณ เวลาที่มีเด็กๆอยู่ในรร. คุณครูจะได้มองเห็นได้อย่างทั่วถึง เวลาเรามารับลูก เราคงเห็นลูกวิ่งเล่นอยู่ในสายตา ไม่มีห้องหับซับซ้อน เกิดอะไรขึ้นคุณครูคงเข้ามาดูแลเด็กๆได้ทันเวลา' หลังจากวันนั้น เราทั้งสองก็ไม่เคยพูดถึงรร. อื่นอีกเลย ไม่เคยไปเยี่ยมชม ทำความรู้จักรร. อื่น ทำราวกับว่า ในกรุงเทพมหานครมีรร. อนุบาลอยู่เพียงรร. อนุบาลช้างเผือกนี้แห่งเดียว ละเมื่อมีเวลาและโอกาส เราก็มักจะพาลูกมาเที่ยว เล่น ทำความคุ้นเคย กับรร. อีกหลายครั้งและทุกๆครั้ง ลูกถามเราเสมอว่า 'เมื่อไหร่จะมาอีกล่ะคุณแม่' และหลายๆครั้งลูกบอกกับเราว่า 'ลูกอยากไปรร. ' เราทั้งครอบครัว พ่อ แม่ ลูก คงถูกกามเทพแผลงศรเข้าให้แล้ว เราไม่รู้ตัวเลยว่าความรู้สึกคุ้นเคย อบอุ่น ผูกพัน ที่มีต่อรร. นี้เกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่ มารู้ตัวอีกทีก็เป็นวันเปิดภาคเรียน เรามาส่งลูกที่รร. ลูกแต่งชุดนักเรียน เป็นนักเรียนของรร. อนุบาลช้างเผือกไปแล้ว

> จาก...คุณแม่ น้องกระติก