ครอบครัว "น้องติณห์ติณห์" ห้องต้นน้ำ

ความประทับใจที่มีต่อโรงเรียนอนุบาลช้างเผือก

ก่อนที่ติณห์จะมาอยู่ที่โรงเรียนนี้ ติณห์เป็นเด็กที่กลัวคนแปลกหน้ามาก ขนาดไปเนอสเซอรี่ตั้ง 8 เดือนแล้วยังไม่หาย แต่พอติณห์ได้มาอยู่ที่อนุบาลช้างเผือก แค่เพียง 2-3 เดือน ติณห์ได้เรียนรู้ว่าคนแปลกหน้า ไม่ใช่คนที่น่ากลัวเสมอไป คนแปลกหน้าไม่ใช่คนที่จะคอยบังคับลูกให้ทำสิ่งต่าง ๆ โดยที่ลูกไม่อยากทำเสมอไป โดยติณห์ได้เรียนรู้ผ่านจากการโอบกอด การทักทาย ความมีน้ำใจให้แก่กัน การยิ้มแย้มแจ่มใสให้แก่กัน และได้ซึมซับความรักที่คุณครูและเพื่อน ๆ ทุกคนมีให้ ทำให้ติณห์ได้รู้ว่าโลกใบนี้ยังมีความรักอีกมากมายจากคนรอบข้าง ถ้าเพียงแต่ลูกจะยอมให้โอกาสคนรอบข้างได้แสดงความรักความปรารถนาดีกับลูก ตอนนี้ติณห์ไปที่ไหนก็มีแต่คนชมว่าเป็นเด็กร่าเริง ยิ้มเก่ง มีสัมมาคาระวะ ลูกอาจจะไม่รู้ความสุขของลูกมันมีมากมายเสียจนส่งผ่านออกมาถึงคนรอบข้างได้อย่างง่ายดายเลยค่ะ

นอกจากลูกได้รับรู้ความรักจากคนรอบข้างแล้ว แม่ก็ได้รับรู้ความรักจากคุณครู และบรรดาแม่ ๆ ท่านอื่นเหมือนกัน จากที่แม่เคยอยู่ในอาชีพการงานที่ต้องแข่งขันกับเวลา ทุกคนห้ามผิดห้ามพลาด ถ้าพลาดไปแม้แต่ก้าวเดียวหมายถึงอาชีพการงานที่เหลือ ทำให้แม่ต้องเป็นคนที่จริงจัง มีระเบียบ ไม่เคยผิด และสิ่งเหล่านั้นก็ถูกส่งผ่านไปถึงลูกโดยแม่ไม่รู้ตัว จนแม่ได้เข้ามาที่อนุบาลช้างเผือก ได้มาพบว่าบางครั้งความผิดพลาดไม่ได้มีแต่ผลเสียเสมอไป ถ้าเรามองมันแล้วสามารถหาบทเรียนจากมันได้ แล้วยามที่เราทำผิดพลาด ก็ไม่ได้มีคนคอยจะมาซ้ำเติมหรือประณามเราเสมอไป เรายังมีแม่ท่านอื่นที่เคยผิดพลาดเหมือนเรา เราก็ปลอบใจกันไป มีคุณครูที่คอยชี้แนะว่าเราควรจะไปทางไหน ไม่ให้เราทำพลาดซ้ำอีก และที่สำคัญไม่มีใครเลยที่จะมาประณามความผิดพลาดของแม่ให้แม่รู้สึกแย่ มีแต่คนคอยให้กำลังใจ ช่วยเหลือกัน ปลอบใจกัน

อนุบาลช้างเผือก ไม่ได้เป็นเพียงโรงเรียนของลูกอย่างเดียว แต่ยังเป็นโรงเรียนของแม่ด้วย ทำให้แม่ได้เข้าใจลูกมากขึ้น ยอมที่จะให้ลูกได้ทำอะไรด้วยตัวเองมากขึ้น ยอมที่จะให้ลูกทำผิดบ้างเพื่อให้ลูกได้บทเรียนด้วยตัวเอง และยอมที่จะให้ลูกล้มบ้างเพื่อที่จะให้ลูกลุกกลับขึ้นมาใหม่ได้ด้วยตัวเอง

คุณแม่ดีใจมาก ๆ เลยค่ะ ที่ได้เป็นส่วนหนึ่งของโรงเรียนนี้ และได้เป็นส่วนหนึ่งของ “ครอบครัวช้างเผือก” แห่งนี้ค่ะ

ครอบครัวน้องติณห์  ห้องไอดิน